De telefoon
We doen het allemaal. Op de telefoon zitten. Schaamteloos. Alleen. En publique. In de supermarkt. Het restaurant. In vergaderingen. Met vrienden. Bij de kinderen. Bij een etentje. Op de bank. Etc etc.
‘Alleen dit even opzoeken’. Of. ‘Dit moest ik even beantwoorden’. Of. ‘Ja sorry, werk he.’
Er is altijd wel een excuus.
Ook voor mij hoor. Ik ben ook schuldig en keihard voor de bijl gegaan. Hoewel ik tijdens het eten of ander sociaal momentje hem wel weg leg.
En het is zooo fout. Maakt zoveel kapot. Altijd het gevoel dat datgene in die telefoon nou net even belangrijker en leuker is dan degene die letterlijk live naast of tegenover je zit. Dat noemen we dus buitensluiten. Of met een hip woord ‘phubbing’.
En dat is niet aardig. Dat is grof. Arrogant. Beledigend.
En dan zie ik hier Op ‘t land mensen weer (bijna ouderwets) urenlang contact met elkaar maken. Lachen. Praten. Debatteren. Om zich heen kijken. Naar de ponies lopen. In de verte staren. Van het eten genieten. Door de tuin wandelen. Dat dus.
En tuurlijk wordt de telefoon even kort gecheckt tussendoor. Dat geeft ook niks. Maar je ziet direct die afsluiting weer. Letterlijk.
En tja het is een zakelijke sessie. En het thuisfront moet even gecheckt. Of de achtergebleven afdeling. Of die ene klant terug gebeld. Allemaal mooie en goede dingen. Wat de afstand dan juist weer verkleint en mensen toegankelijker en dichtbij haalt.
Maar hoe je het ook went of keert het verbreekt wel het serene gevoel van het hier en nu. En dat lijkt steeds lastiger, dat genieten van het nu. En het ‘gisteren’ of ‘straks’ even met rust laten.
Het is zondag. Dan ben ik altijd wat filosofischer. Hoef je je niks van aan te trekken.
Maar toch. Leg ‘hem’ vandaag eens weg. Ga offline (tip @theoffline_club). Begin eens met een uur. Het liefste twee. Pak degene vast van wie je zoveel houdt. Ga naar buiten. En heb echt persoonlijk contact. Met jezelf. Je partner. Je kinderen, je vrienden. De natuur. De stadse geluiden. De wereld.
Dat geeft echt rust en voldoening.
Ik ga zo heerlijk uren wandelen met een goede vriendin.
Fijne zondag!
Dag, dag,
Andrea
