Sneeuw

En toen was er opeens sneeuw. Gisteren. Op 1 april. Wat een gekke gewaarwording als je dat niet meer verwacht. Toch leverde het weer mooie plaatjes op. En onze gasten werden getrakteerd op een sprookjesachtige start van hun heidag. Wat een feest.

Om ze extra te verwennen en het barre winterse weer een waardige dimensie te geven heb ik er voor gezorgd dat er bij binnenkomst een behaaglijk open haardje voor ze brandde. Wel met een dikke knipoog natuurlijk maar het werd zeker gewaardeerd. Opeens had de lente een knusse wintersport achtige sfeer gekregen. Hoe bijzonder.

Wat onze dieren hier nou van vonden werd me niet helemaal duidelijk. Wel viel me op dat ze verdacht vaak op stal stonden haha, toch een soort van beduusd door de ijselijk koude oostenwind.

Ook de katten bleven gisteren vaker binnen dan normaal. Ik denk dat de natuur er toch een beetje van schrok dit plotselinge en onaangekondigde bezoek van koning Winter in april. Onze uitbundig bloeiende narcissen hingen er maar verslagen bij. Ik vroeg me serieus af of ze wel weer braaf overeind zouden komen na deze brute kille aanval. Nu, een dagje later zie ik ze voorzichtig hun lieve gele kopjes weer optillen. Maar ik vind ze nog pittig schichtig, ben er nog niet gerust op.

Ondertussen komen de boekingen gelukkig aardig weer op gang. Maar zorgen dat mensen weten dat ik ueberhaupt besta blijft een ware kunst. En drie weken flinke griep schoot ook niet op met mezelf promoten. Kortom, er staat mij wat te doen de komende tijd. Want aan de reacties van onze sympathieke gasten te merken, is het so far so good en beleeft men succesvolle en tevreden heidagen en bijeenkomsten Op ‘t land.

Zo zonde als mensen deze prachtige plek dan niet weten te vinden. Daarom mijn verzoek aan een ieder die dit leest en mijn website bezoekt: zegt het voort!

Fijn weekend!

Dag, dag

Andrea