Eerste lammetjes
De eerste lammetjes zijn er. Bij onze eigen buren. Best laat, zegt buurman Floor.
Niets zo symbolisch voor het naderende voorjaar als de eerste lammetjes
Wat blijft het toch een lieflijk feestje, de geboorte van zo’n klein wezentje. En hoe snel ze al op eigen benen staan.
Het is toch geweldig dat wij dit kunnen bieden met onze vergaderlocatie! Lekker bezig zijn met vergaderen en heidagen en tussendoor de eerste lammetjes aaien. Als dat geen rust en focus biedt dan weet ik het niet meer.
Voor ons, stadse buitenlui, is het iedere keer weer een belevenis. Voor de buurman zelf ook, zegt ie.
87 en nog lang niet van plan te stoppen met z’n kudde schaapjes. We houden er van, dit sterke, oer-Hollandse arbeidsethos.
Afgelopen december werd ik net na middernacht wakker (wij zijn inmiddels aan het buitenleven gewend en gaan vrijwel met de kippen op stok, ha). Ik hoorde een luid geroep om hulp en al snel had ik door dat het een schaap was. Mijn man wakker gemaakt - kon hij zeer waarderen - en hup naar buiten. Het was de zondag na het onverwachtse blije schaatsweekend en de dooi was net ingetreden.
En jawel, in onze sloot, vlak bij de weg vonden we het arme schaap. Nog net met z’n koppie boven het wak. Door t ijs gezakt.
Inmiddels ijzelde het flink en dan is het best een uitdaging om via de weg de kruiwagen te halen.
Enfin. Long story short. Schaap gered. Ingeknuft in dik stro en warme dekens. Volgende ochtend weer helemaal het dametje. Voelde me mega stoer, dat weekend!
De komende weken zal het een gezellig kraamfeest worden hiernaast en wij, wij kunnen niet wachten tot ze strakjes heerlijk happy in de wei dartelen, en verheugen ons al op de verraste gezichten van onze vergadergasten.
Dag, dag,
Andrea
