Vrijheid

En dan ben je gewoon bezig met het schrijven van een Blog terwijl een stukje verderop de wereld in brand staat. Mensen vluchten voor hun leven. Moeten man en zonen achter laten. Overleven in afschuwelijke schuilkelders. Het opschrijven doet al pijn. De beelden komen hard binnen. Het onvoorstelbare gebeurt gewoon. In Europa. In het mooie Oekraïne.
Hoe verschrikkelijk dubbel. Een schuldgevoel. Hartverscheurend.

Wandelen helpt dan. Bezinning. Je zegeningen tellen, want wat is het hier toch mooi, hoe gezegend zijn wij. Samen met mijn dochter en onze twee ponies heerlijk even naar buiten. Als je hier woont en werkt is dat allemaal zo vanzelfsprekend maar eigenlijk is dat het helemaal niet natuurlijk.

Het is vrijheid. Puur sang. Wat een kostbaar goedje. Een diep besef. Juist nu.

Voor velen is wandelen een geplande activiteit. Soms alleen, vaak met vrienden of de hond.
Wij wandelen met onze ponies. Zo het erf af. Er is nu nog niet veel gras Op ‘t land en hoe heerlijk om even helemaal los te gaan op ‘wild’ gras in de buurt.

Dus gaan we naar de prachtige Elserkade. Hup, bij ons de oprit af ( of ‘werf’ zoals men het hier noemt) en rechtsaf langs de buur boerderijen om vervolgens net voor we het gehucht Berkenwoude bereiken de ‘ka’ zoal ze het hier noemen op te lopen.

De ponies weten het al. Saartje voelt het direct aan en staat al bij het hek voor ik haar halster heb gepakt. Kleine nieuweling (nog geen naam, ruintje, vos, iemand??) ons nieuwste Shetlandertje, slechts 1,5 een baby nog, heeft nog geen benul maar dartelt vrolijk achter Saar aan. Het zal wel goed zijn.

En ik adviseer het ook onze gasten. Als landelijke vergaderlocatie met veel gasten uit de Randstad, zoals Rotterdam, Den Haag, Delft, Gouda, Utrecht, Leiden en omstreken probeer ik ons fraaie platteland goed op de kaart te zetten.

Omdat het goed voor je is. Naar buiten gaan. Zuurstof. Loslaten. Bewegen. Vergezicht.

Vrijheid. Wat een rijkdom. Koester het.

Dag, Dag,

Andrea