Schakelen

Goedendag, beste bezoeker. Dank u wel voor uw tijd en aandacht en interesse in mijn tweede blog. Heeft natuurlijk te lang geduurd, maar ja, mijn gasten Op ’t land wil ik ook graag de volle aandacht geven. Keuzes, keuzes. 

Het is nog steeds wennen aan deze online wereld; ik blijf me op socials een soort van onzekere Alice in Wonderland voelen, maar ook hier zal gelden, oefening baart kunst. Ik ga ze vangen hoor, die Instagram algoritmes. Ik ga meedogenloos op jacht de komende tijd. Eigenlijk is het meer andersom, heb ik begrepen, de algoritmes jagen op mij. Hoe dan ook. Het komt goed.

Hier Op ’t land is het intussen heerlijk aan het nazomeren. De appelboom doet hard z’n best mooie, grote wormloze appels te produceren, die ik zodra het kan plechtig in een fruitkistje ga leggen en in het keukentje zet. Voor de gasten. Lekker van het land. Hetzelfde lot wacht de peren en de druiven. Tja..

Verder is de herfst in aantocht, ik merk het al ‘s avonds, daarom hebben we nieuwe heaters op het overdekte terras, en liggen de zachte plaids klaar om  hun koesterende werk te doen. Ook de bovenverdieping van ons knusse vergaderhuis moest er aan geloven. Lekkere plofbank er bij, en last but not least, een grappig potkacheltje met heuse nep brandende houtblokken erin. Word er zoo blij van. Huppekee, sfeer zal er zijn! 

Die sfeer hè, daarmee moet je je onderscheiden, want tjongejonge er zijn nogal wat vergaderlocaties in Nederland. Alleen al in Zuid-Holland en Utrecht. De meesten groot en imposant met goed geoliede catering machines, waarbij mijn kleinschalige vergaderlocatie hier in Het Groene Hart absoluut in het niet valt. Ben zeer onder de indruk van al die creatieve Nederlanders die vol overgave hun locaties bevrouwen en bemannen. En zeker trots dat ik op mijn eigen bescheiden manier daar aan mag bijdragen met ons idyllische Op ‘t land.

Want geoliede catering, nou daar moet ik zeker nog aan werken. Ok, het eten schijnt goed te zijn en ook ren ik tijdig met mijn bordjes naar binnen, maar oh jee, die inkoop daar valt nog veel te leren. Ik heb namelijk last van overdaad haha. En wil alles kakelvers en werk alleen met lokale streekproducten. 

Dat betekent gierend door de buurt rijden, van speciaalzaak, naar biologische kaasboerderij, als je op dezelfde dag, een telefoontje krijgt dat er binnen een uur (!) een groep mensen op je boerenerf kan staan…..mocht ik dat ok vinden. En of ze dan twee dagen kunnen blijven. Na even slikken, en knipperen met mijn onopgemaakte ogen, hoorde ik mezelf dapper zeggen: ‘ja, hoor kom maar gauw hierheen’. 

Het werd even stevig schakelen, maar hee, het is gelukt en wat was ik dankbaar voor deze geweldige kans, om de grenzeloze gastvrijheid van ons mooie concept te kunnen laten zien. Het werden twee mooie heidagen.

Dag, dag,

Andrea